fred van der wal: lekkere lellebellen, doorgewinterde dellen & aanminnige amateurhoeren

OP SCHOOLAVONDEN KWAM IK IN THE SILVER SIXTIES AANZETTEN MET LEKKERE LELLEBEL LEN, DOORGEWINTERDE DELLEN, AANMINNIGE AMATEURHOEREN EN HEERLIJKE, SLETTERIGE SLOERIES MET LIK ME EN PAK ME KOPPEN, STRAKKE ROKJES, SENSUELE LINGERIE…IK HOUD NIET VAN INGE TOGEN, ZEDIGE, BEKROMPEN VROUWEN MET DE BEKENDE MARIA KOEKIESBLIK IN DE SCHULDELOZE OGEN EN HOOG GESLOTEN BLOESJES.

De kunstenaar (zijn opvoeders verboden hem naar de kunstakademie te gaan), bezocht met even veel tegenzin als succes de Christelijke Da Costa kweekschool in Bloemendaal, waar hij zich niet populair maakte bij klasgenoten door op schoolavonden met de allermooiste meiden uit Heemstede en Amsterdam aan te komen zetten, door de seksjuwelen wol geverfde, rondborstige tiepes, onbe zoldigde amateurhoeren, lekkere lellebellen, doorgewinterde dellen en heer lijke sletterige sloeries met lik me en pak me koppen, hetgeen heel wat jaloezie opwekte bij de voornamelijk bleke, pukke lige, onbezoldigde kwekelingen zonder akte, die rond schoffelden op de jaarlijkse feestavond met gebogen ruggen, schuw rond kijkend dank zij schuldkompleksen over hun onmatig masturberen op gristelijke grondslag. Ze dachten dat ze daar ruggemergstering en hersenverweking van konden krijgen of net als de Grote Onan uit het Oude Testament ter plekke neer konden worden geblik semd van uit den Hoge of rechtstandig de grond ingeheid door meneer de dominee.
Griffermeerde puistenkoppen die geen meisje konden krijgen en om die reden de hand aan zich zelf sloegen of tegen een oto op liepen uit wanhoop een half mensenleven voor de klas van een lagere school te moeten staan.
Fred verloofde zich enkele malen, huwde bijna de bekrompen, streng gereformeerde, zwaar brillen de, door sex geobsedeerde, nymfomane adspirant onderwijzeres Els , maar zag nog net op tijd in dat een verbintenis met deze kristelijk kijvende balkanstoot zijn grootste fout zou worden (een gereformeerd huwelijk is volgens hem per definitie een uitdijend kankergezwel) knoopte van de weer omstuit een relatie met een 4 jaar ouder doorgewinterd promiscueus hoofd ener openbare kleuterschool in Beverwijk aan, Frieda, die hem als dominante enige tijd bereed en mende als volleerde amazone (de zweep er over doet wonderen van onderen en veel beloven van boven) en had in 1966 als leerling van de kweekschool al zijn eerste gerucht makende expositie in kunst centrum De Ark in Haarlem en zijn vroeg kalende klasgenoot Burny Bos ( de latere filmproducer van kinderfilms) ronkend van jaloezie een hatelijk stukje in de schoolkrant schreef over de schilderijen van Fred .
Deze niet te stuiten kunstenaar, die 3 maanden voor het hoofdakte examen de studie voor gezien hield en daar nooit spijt van kreeg verloofde zich in 1966 enkele maanden met de donkerharige Nel H., een kind uit de bush bush die nog in een Jappenkamp had gezeten en die hij toevallig ontmoet te bij zijn toenmalige minnares Frieda T., maar verbrak al snel het engagement toen hij de charmes van andere, niet echt kieskeurige, nog wildere dames ontdekte, zoals de biseksuele fysiotherapeu te Marijke uit Nijmegen (die meid had een kontakt adver tentie in een obscuur underground pop blad gezet, dus die zat met haar handel omhoog en kon van uit haar vak dan ook masseren als de beste! Ik zag elke keer bont en blauw en had weken nodig om weer bij te komen), raakte bevriend met de bloedmooie verpleegster Sarina uit Heemstede, waarbij hij menig medies verantwoord in tern onderzoek verrichtte, ging om met de bijdehante Corrina uit Overveen, ’n kortgeknipte domi nante bar Juffrouw met stekeltjeshaar, die hem enige tijd op gezette momenten figuurlijk, doch niet altijd even letterlijk, boeide en het klappen van de zweep bij bracht alsmede de mores van de hore ca (jaren later kwam hij haar weer tegen als tandartsassistente van Dr. Jan van Baal in een prak tijk in Amsterdam zuid) en oh, boy-dat was nog eens een wilde tijd- om over de heet gebakerde, trouwlustige account manager Minouche uit Den Haag maar te zwijgen, daarna de wulpse bisexuele socio academiestoot Monique, een onvervalste dubbel D-cupper uit het uitgaans circuit te Heemste de en Haarlem, die d’r mocht wezen, de waterstofperoxyde blonde receptioniste Yvonne, een blonde schoonheid met ‘n strak lijf in d’r mini jupe, als Fred op haar lag te krikken rook hij de lucht van haar met ammoniak en waterstofperoxyde gebleekte haar waardoor zijn orgasme eindeloos werd uitgesteld omdat hij steeds beelden van ziekenhuizen en chemische fabrieken voor zijn gees tesoog getoverd zag, dat kon psiegies niet gezond wezen, dus wisselde haar in voor de Spaans ogende bisexuele lerares textiel Catharina, vervolgens stapte hij binnen bij de langharige, willige, donkere Utrechtse studente Franse taal en letterkunde Aletta, leerde via haar de genietingen van de combinatie Hasjies en SuperSex met een grote S kennen, verwende terloops nog even de blon de, sensuele 17- jarige vroegrijpe Joke uit Haarlem, een groupie die rond de kunstenaarsateliers hing en werd uit dien hoofde net niet veroordeeld vanwege kindermisbruik en viel vervolgens als een blok voor de wulpse, bisexuele secretaresse Mila uit Heemstede in 1967. Zij was een van de mooiste dames uit het turbulente verleden van de onstuimige kunstenaar.
Daarna woonde de soms zo bruisende artiest, aanvankelijk onder zeer armoedige omstandig heden zoals het ook een ware artiest betaamt, met diverse, losbandige, soms zelfs beha- en sliploze, vrij gevochten baas in eigen buik feministiese vrouwen, die naar de geest van de tijd vaak ook van vrouwen hielden, op tal van atelier adressen in Amster dam en omgeving. De behas vlogen de hele dag met een knal door de lucht. Meiden met heel wat mascara rond de ogen, in paarse of zwarte fluwelen jurkjes zonder beha en slipje er onder, dan kon meneer de grijpgrage kunstenaar er gelijk bij naar binnen na een paar pilsjes in de artistenkroeg op de wc of hij befte het meisje in een kunst enaarscafé tussen twee pilsjes door terwijl zij op de bril ging staan met d’r minijupe omhoog dan kreeg hij geen stijve nek en kon er beter bij.
Mei 1968 bracht de eerste cheque van de contraprestatie uitkomst en redde hem op het nippertje van de hongerdood. De toen nog broodmagere, lang harige, blonde, bruin verbrande, half waan zinnige, opstandige, voor bi- ho- en heteroseksjuwelen mannen en vrouwen ravissant ogende aan trekkelijke barrikadenkunstenaar was ondanks al zijn talent en langzamerhand al lang de totale in storting nabij. Opvoeders noch vrienden hielpen hem, laat staan de stiekeme gereformeerde familie D. waar hij tegen wil en dank mee om ging tussen 1963 en 1966.
In 1968 (hij zat al hoog en breed in de BKR!) bezocht hij nog even akademie ’63 te Haarlem waar hij school maakte door het oog verblin dende, rondborstige naaktmodel Madeleine, een uit de Oe kraïne afkomstige abstrakt schilderen de Balkan stoot in zijn atelier te ontvangen in heur puur na tuurlijke staat. Via de later naar Mexico geëmigreerde Jan Hendrix leerde hij de avantgarde pop groep The Velvet Underground in 1968 kennen. Vaak bracht Fred zijn avonden door in het plaatse lijke Underground centrum van Haarlem, Electric Centre waar hij de op Eric Clapton geënte pop van “Modesty Blaise” met de sologitarist Rob ten Bokum hogelijk wist te waarderen als popliefhebber onder het ge not van een forse stick hasjies ter grootte van een miniatuur conifeer. De silver sixties, weet je wel…! Als hij ergens over mee kan praten! Sex verplicht !
“Een echte kunstenaar zit, net als een schizofreen, nooit alleen -of op een droogje -als hij een mooie jongen zoals Fred van der Wal is, die zijn lul liever niet uitsluitend met pissen alleen verslijt”, zegt hij gnuivend als zijn vele sexu ele relaties met mannen en vrouwen, jongens en meisjes door de jaren heen ter sprake komen. Vanaf zijn dertiende levensjaar onderhield hij al intieme relaties met Jan en alleman, zonder schuldgevoelens of morele overwegingen! En dan wel liefst atletisch gebouwde mannen met een Lange Jan en met ballen! Zijn voorkeur voor bisexuele vrouwen én mannen met S.M. voorkeur is niet zeer opmerkelijk voor een geboren raskunstenaar, die zo als wij weten van alle walletjes eten en zoals wij al lang weten Fred niet voor niets van der Wal heet.
Slechts één maal liep onze seksjuwe len omnivoor een geslachtsziekte op. Een fikse gonorrhoe. De gele etter brulde hem in 1968 de broek uit, daar hielp geen lieve moedertje meer aan. Bulldogs hingen hijgend en lekkend met hun natte snuit en stijve hondenlul in duistere artiestenkroegen gefascineerd aan zijn gulp. Als iemand populair was bij de hete hondjes van de Haarlemse horeca!
”Huwelijks kadootje van mijn eerste echtgenote, die druiper. Ze was heel gemakkelijk met sex en ik ook in die tijd! Het was ‘t zelfde als elkaar een hand geven. Een helpende hand !”, zegt hij cru! Niet voor niets is hij vele malen verloofd geweest met alle gevolgen van dien!
”Het risiko van gevaarlijk leven,” zegt de oergezonde artiest met zijn beslist geen twijfelachtige serostatus. Hij knip oogt en steekt de middelvinger obsceen omhoog en zegt nog steeds een hekel aan kondooms te hebben maar het is nu een maal verplicht tegenwoordig. Hij vindt het ook niet extra spannend om het noodlot te tarten dat hij vroeg of laat tegen een seropositief op loopt, dus is hij voorzichtig met sex! Barebacken doet hij al lang niet meer aan. Onbekende leuters van heren die uit principe elke herenbips besnuffelen zijn niet meer welkom in zijn huis! Risikovolle seks, recht zo die gaat en Skipper Ahoy bij de artistieke firma van dattum & van gattum met je stijve lattum daar gaat hij niet voor of hij moet een vaste relatie met de dame of heer hebben! Russiese roulette is niet langer aan onze Golden Wonderboy besteed!
“Wat wil je nou? Ik ben gotverdomme geen droogneuker van dertien in een dozijn! Ik ben meer van de natte gemeen te. Ik heb liever een wijf met een natte kut dan eentje met een natte neus, zo lang ze d’r rokje maar aan houdt. En geen rubber over je lul trekken? Mij niet gezien hoor. Wie het kindje krijgt mag het houden, dat ging vroeger mis schien op, maar nu niet meer, want met die DNA tests val je zo door de mand. Zo heb ik altijd geredeneerd. Bovendien heb ik mij in 1981 al laten steriliseren. En wat condooms betreft ben ik roomser dan de paus. Ik ben er ei genlijk tegen. Vlees op vlees contact is het lekkerste. Lekker soppen in de ongschoren baardmossel met je rubber klobber! Je gaat toch ook niet met je sokken aan in bad of duikt bij het beffen of rimmen met een gasmasker op tus sen de gespreide dijtjes van een aantrekkelijk fotomodel met d’r bij voorkeur ongeschoren drieletter woord (van mos selen houd ik helemaal niet- net een pot diarrhee op een zacht vuurtje- en een behoorlijke bos schaam haar voor de deur is toch het minste dat je kunt verwachten in kunstenaarsland, zeg! Ik houd ook niet van de Nouvelle Cuisine want dat is net een gepaneerde, geflambeerde hondendrol in een plas menstruatie),” zegt hij filosofies. Niet dat de voor gasvorming gevoelige astmaties bronchitiese kunstenaar dáár nou bij voorkeur aan doet tussen de lakens, hij leest veel liever een goed boek, maar als de dame niet anders gewend is van huis uit sta je toch met de mond vol tanden als je weigert aan haar intieme nooddruft tegemoet te komen tussen neus en lippen door en is het beftijd geblazen. Het lijflied van de kieskeurige, strikt vegeta riese kunstenaar werd nooit: “I’m in heaven, om te beffen en te kleffen!” De ingevoelige artiest walgt van beffen, maar is in voor een potje rimmen met een manlijke geliefde. Na de op dramatiese wijze abrupt verbroken relatie met Els D. in 1965 volgden nog wat los vaste verhou dingen met diverse even lichtzinnige als artistieke, al of niet gehuwde dames van buitengewoon losse zeden uit het zondige Amsterdam en nog zondiger omstreken. Voor zijn geslachtsziekte bezocht hij een bekende arts in de P.C. Hooft straat, een hoofdstedelijk bekende lullensmid, die de hele Zomerdijk, een gesubsidieerd artiestenbuurtje tot klant had. De gonorrhoe was trouwens zo weer vergeten -de kunstenaar hield sexueel gezien een sabbatical year, ging in retraite in een Boeddhistisch klooster in Nepal en wendde zich tot de strikt therapeutiese zelfhulpgroep voor de gulp, die de veelzeggende naam droeg: ”Lul met Vingers”- bestaande uit allemaal belegen trekzakken, die de heteroseks juwelen omgang hadden afgezworen onder het motto; “eerste hulp voor de gulp”, maar niet voor lang, daarna krikte de artist weer lustig als vanouds voort zoals het een artist betaamt, want voor Boeddhistische monnik in de zaad drogerij was hij niet voor in de wieg ge legd, alhoewel zijn schoonmoeder enkele jaren doorbracht in een hunker bunker van een nonnen klooster! De schoonfamilie uit Den Haag bestond toch uit een stelletje burgerlijke gebor neerde halve zolen waar de honden geen brood van lustten en hij niets mee te maken wilde hebben als onbegrepen, doch geniaal artiest. Een ander fijn griffermeerd gehuwd familielid met een stoot kinderen werd voorzitter van het COC, dat was heel normaal in moderne griffermeerde kringen. Brutale billen had hij altijd al. Twee spuiten antibiotica in zijn welgevormde, door mannen en vrouwen veel begeerde, stevig door knede billen en onze golden wonderboy was na die druiper weer fit èn postzegelfris in het damestangaslip je met speelopeningen, dat hij als eerste Nederlandse realistiese kunstenaar zo vaak droeg en daarmede baanbrekend werk verrichtte in emancipatoir tegennatuurlijk artiestenland.
Olé, Cinéma Vérité, maar dan wel even van de zwarte soort! Mannen noemt hij trekzakken en sommige vrouwen duwdozen! Neukte vervolgens als raskunstenaar onbekommerd de sterren van de hemel en de bloemen van het be hang, zoals voorheen. Hij moest zijn tijd toch ergens mee vullen en wat had hij anders om handen! Een gratis vlieg ticket via Marion Schreiner, dochter van de direkteur van Schreiner Airways, naar zijn bisexuele zomerliefde Catharina in Spanje zomer 1967 wees hij van de hand.
Altijd bleef onze voortvarende, romantische in- en ingevoelige kunstenaar dicht bij huis, maar nooit voor lang…Een vliegtuig in durf de onze held nooit en lange reizen per trein verafschuwde hij. Auto rijden zou hij net als Remco Campert en Jack Kerouac nooit leren. Hij liet zich rijden. Werken vond hij voor de dommen, daar hoef je bij hem niet om te kommen! Zelden bezocht hij na 2006 Nederland. Boeken namen kennissen en vrienden voor hem mee Ik ging als kunstenaar in principe liever op een nymfomane snol met een natte kut dan op een belegen school juffrouw uit Nijeveen met een natte neus en pukkels op d’r kin, maar, euh…even serieus.
Ik had toen nog niet de tegennatuurlijke liefde ontdekt. Recht op en neer sex zegt me al helemaal niets. Ik ga name lijk voor Sex Bizarre in Extremis en ad Ultimo. Ik bemin de zweep, de riemen, de boeien, ben graag de slaaf van een dominante, hete man of vrouw. Ik houd van mannen hetzij vrouwen die boven liggen of die schrijlings over mij heen kunnen gaan zitten rossen en er geen genoeg van krijgen, dus geen droge kurken, want ik ben van oudsher van de natte gemeente. Globberen geblazen dus. Ik houd van Kinky sex en van zo veel mogelijk variaties. Soms draag ik dameslingerie. Daar moet mijn vrouw niets van hebben, maar ze heeft wel de fotos gezien van mij in vrouwen kle ding, dus vroeg of laat moet ik haar niet verlaten voor een tolerante minnaar, ook geen gehuwde biseksjuweel, want ik houd het bij nader inzien toch liever bij de dames. Ik ben nu eenmaal geen biseksjuwelen, sadomasochistiese lingerietravestiet met een voorkeur voor dominante mannen, die het klappen van de zweep kennen. Boeiende tiepes dus. Ik draag al vanaf mijn zestiende sexy dameslingerie en daar heb ik lange tijd hoge ogen mee gegooid in kunste naarsland, waar men zo tolerant schijnt te zijn. Een trio op zijn tijd is verplichte stof. En dan liefst met een stevige man die een beetje om vang heeft en geil als boter is. Ik wil niet liggen krikken op een broodmager kreng want dan krijg ik visioenen van Auschwitz als ik die knoken hoor rammelen en kraken of tegen een scherp schaambeen stoot, daar ben ik als kunstenaar te gevoelig voor. Het vlees moet kunnen veren als een waterbed. Lekker klotsen. De trio partner (man of vrouw) graag bij voorkeur bisexueel, kunnen we nog eens afwisselen. Ik houd van vrouwen, maar heb een voorkeur voor mannen, dus ik kan alle kanten op. Ik houd ook van anale praktijken. Rimmen windt mij op, passief en actief. Vooral als ze met enig enthousiasme het face sitting beoefenen en over mijn gezicht heen knielen, de wellustige, ontuchtige, goed doorknede billen van elkaar trekken en met die lieflijke anus, die ik een derde mond noem, mijn lippen kust en ik de vurige kus der schande beant woord, die verdorven, bruinpaarse, welriekende, roos van vlees lik, er op zuig en met mijn tong de kringspier langzaam binnen dring, dan weet ik weer dat hij van voren weet dat hij van achteren leeft en dat wil ik zien, dat wil ik voelen en dat wil ik horen, als de hart verscheurende Aaaaaahs en Oooohs door de slaapkamer vliegen, dan geeft dat een artiest goede zin en een stoot inspiratie voor de boeg. Wel even de tanden poetsen na afloop anders denken ze dat je een hondendrol achter in je strot hebt liggen als je uit ademt, want een vettige strontgeur blijft gemakkelijk om je heen hangen als een gaswolk. Niet alle vrouwen en mannen zijn zo taboeloos als ik. De meesten zijn zakken cement met een of twee gaten er in. Dan stap ik dus af. Ik ga alleen met iemand naar bed die geen taboes kent en voor alles in is, anders hoef ik niet.